30 Temmuz 2012 Pazartesi

Ben de Seni, Hacettepe... Ben de Seni...

İnsanın sinirlerini hoplatmakta bu okulun üstüne yok, şerefsizim. Olur, olur da bu kadar mı olur be arkadaş! Ben hayatımda böyle insafsızlık görmedim. 


Ne mi oldu? Sınıfta kaldım; kaldım kalmasına da asıl sorun burada değil ki! Kaldığım notta! Şimdi, bilmeyenler; bizim okulda ortalaman 60 oldu mu geçersin. Ben? Finalde kaldım; notum 59. Bütünlemede kaldım; notum 59. Şimdi, mantıklı insancıklar, söyleyin bana. Ben mi abartıyorum? Haksız mıyım kızmakta?!


Yani insan bari bir 58'e falan çeker; içime oturmazdı  en azından bu kadar! 


Zaten bir doçent yakınımız bizim sınavın sorularını çözdü... çocuk hastalıkları bölümünden ilk sekiz sorudan sadece birini çözebilmiş henüz. Bize dayadıkları da öyle bir sınav yani, fazla söze gerek yok. 


Ben de atladım geldim Ankara'ya geri; kaç saatlik yolu sırf bunun için geldim, evet. Dilekçe yazacağım, itiraz dilekçesi. Sorulara da itiraz edeceğim. Uğraşsınlar, anasını satayım. Bir şey olmasa da, sırf uğraştırmış olmak adına bile yapılırdı bu. Yaptım; pişman değilim, gene olsa gene yaparım. 


Ya da bazı kedilerin dediği gibi: "I REGRET NOTING~ *trollface here*"


Aaaah ah Hacettepe... köküne dinamit döşeyesim var, ya... 


Neyse...