Anneem, yıl olmuş ben buraya yazmayalı! Bir bırakmışım ki evlere şenlik. Başıma da gelmeyen kalmadı sanki o kadar zamanda. Hayır, kalmadı da, geç orasını şimdi.
Ne olmuştu, sahi? Kasımdan beri... Ah! Evet. Kakül kestirdim bir kere. Ara tatil diye bir oluşum vardı. Kafa dinledim, mesela - ki uzunca bir süredir yapmadığım bir şey. Kuzenimin arkadaşları... bir dakika ya, bundan öncesi de vardı! Ama hatırlamadığıma göre bir anlamı olmayabilir de, tabi. Neyse. Muhallebi yapmaya sardım bir ara... Acıbadem aromasıyla bir güzel çikolatalı muzlu pastayı rezil ettim, komikti... Sonra? Ee, işte, yurda döndüm, ders çalıştım falan... hayata bak be! Ne eğlenceli, değil mi? Ölüyoruz aksiyondan
Şimdi final zamanı gerçi; eskinin iyi hatıralarını bile hatırlamakta zorluk çekerim muhtemelen. Depresyona girdim. İki günde beynim sulandı, hatta krema kıvamında vücudumun her deliğinden... ehem, neyse, fazla iğrenç oldu bu.
Geçen sene final sırasında yazdığım yazıyı okudum az önce. O zamanlar beynim daha yerindeymiş; isyanım varmış en azından. Şimdi isyan bile edemiyorum; nasıl öldürmüşlerse ruhumu. İçim kurumuş, içim! Oturmuş moroz moroz çalışıyorum; yaptığım tek şey bu... zavallı ben!
Geçen sene bu zamanlarda da oturmuş öküz gibi anatomi çalışıyordum, yanlış hatırlamıyorsam. Tamam, sinir bozucuydu falan; ama daha iyiydi gene... bu sene doktora yapsam bu kadar makale okumazdım mesela. Hangi siteyi açsam google amca ona daha önce baktığımı iddia ediyor. pubmed'e vurdum; bu ne yaa!
Şimdi oturmuş kızlarla siroz çalışıyoruz. AST, ALT, yok özefagus varisi falan filan... Yorulmuşum. Bir kahve mi yapsam?
